3 yıl önce -3.sınıfta- gönüllü olarak bir dahiliye nöbetine gitmiştim (hangi akla hizmetse). Tansiyon ölçmeyi bile bilmeyen, anamnez almayı yeni öğrenen bir ufaklıktım açıkçası. Bu geceki Acil Dahiliye nöbetimden çıkışımda farkettim ki, doktor olmak üzereyim. Bazı şeyleri de fena yapmıyorum hani (yazar burada kendini övmek istemiş.)
Gelen hastaların anamnezi olsun, muayenesi olsun hala eksiklerim var. Özellikle reçete yazma konusunda ilaçların ticari isimlerini bilmemenin getirdiği bir sıkıntı var. Asistan abi/ablalarım her ilaç yazışında sorgulamak durumunda kalıyorum ilaç içeriği için. Bunlar bir yana, insan pek farketmese de seneler gerçekten bir şeyler katıyor. Gerek deneyim olarak, gerekse de bilgi olarak. Bunu diyen 6.sınıf tıp fakültesi öğrencisi olması da ilginç =P
Gelen hastaların anamnezi olsun, muayenesi olsun hala eksiklerim var. Özellikle reçete yazma konusunda ilaçların ticari isimlerini bilmemenin getirdiği bir sıkıntı var. Asistan abi/ablalarım her ilaç yazışında sorgulamak durumunda kalıyorum ilaç içeriği için. Bunlar bir yana, insan pek farketmese de seneler gerçekten bir şeyler katıyor. Gerek deneyim olarak, gerekse de bilgi olarak. Bunu diyen 6.sınıf tıp fakültesi öğrencisi olması da ilginç =P
Zihninden "hmm daha önce böyle bir vaka görmüştüm şunu da sorayım bir şey atlamayalım" cümlesi de geçiyor mu hiç? Niye Çapa'da sürünüyorduk sorusunun cevabını hatırladığım nadir anlardan biri bu oluyor.
YanıtlaSilŞu ana kadar olmadı. Bir hastayı bana bırakmışlardı, akut pankreatite çok uygun ağrı tarif ediyordu. Klinik de uygun gibiydi. İzledim, pankreatit çıkmadı. Anca bu kadar ehuah
YanıtlaSil