Yakın zamanda okuduğum Madame Bovary'den güzel bir paragrafı yazmak istiyorum.
  "Birbirlerine söyleyecek başka şeyleri yok muydu hiç? Gözler daha önemli bir konuşmayla doluydu; bayağı tümceler bulmaya çalışırken, ikisi de aynı bitkinliğe gömüldüğünü seziyordu; ruhun bir mırıltısı gibiydi bu, derindi, sürekliydi, seslerin mırıltısını bastırıyordu. Bu yeni hoşluk, onları şaşırtmıştı, uyandırdığı duyguyu birbirlerine anlatmayı, nedenini bulmayı düşünmüyorlardı. Gelecek mutluluklar, sıcak bölgelerin kıyıları gibi, önlerindeki sonsuzluk üzerine doğuştan gevşekliklerini düşürürler, hoş kokulu bir meltem getirirler, insan da bu mest oluş içinde uyuşur, görünmeyen ufka aldırmaz bile."