Bu yazı, son yazım olacak buraya sevgili MaviYoğurt. Ben ayrılıyorum artık burdan. Bunca yıl bana eşlik ettiğin, benim dırdırımı çektiğin için teşekkür ederim. Burada nasıl büyüdüğümü gördüm hep, nasıl değiştiğimi. Nasıl kaybolduğumu, nasıl yolumu bulamadığımı, nasıl düştüğümü, nasıl tekrardan kalkmaya çalıştığımı. Karanlıklar çöktü zihnime, sonra dağıldı, yerinde boşluklar bırakarak. Bazen de kanayan yaralar... Yine de her şeyi yazamadım buraya. Kendime bile bahsetmekten korkuğum şeylerden sana bile bahsetmedim, ama senin anladığına eminim.
  İstemediğim zincir içerisinde bir halkaydım eskiden, bundan yakınırdım sürekli. Ama sadece yakınmaktı yaptığım. Artık çürük bir halka olarak keyfini sürüyorum bu hayatın. Benden beklenenleri boşa çıkardım artık, herhalde bu yüzden rahatım. Eski eşimin istediği gibi bir eş olmadım, babamın istediği bir doktor, annemin istediği bir oğul olmadım, olamadım. Çabaladım sanıyorum, ama insanlara öyle gelmediğini görüyorum. Ama görülen bir şey oldu eminim ki, olmak istemediğim her şey olmaya çabalarken ne kadar şey yıktığım... Yaptığım çok fazla kötü şey var, yarasını taşıyorum vicdanımda. Tanıdıklarımın da dilinde akislerini görüyorum. Bana katlanarak vuruyor dalgalar, ama alıştım.
  Ama ilk defa da yaşadığımı hissediyorum. Motor sürerken rüzgar çarpıyor vücuduma, yağmur kaskımı ıslatıyor küçük küçük. Gün doğarken, anlam aramaktan vazgeçtim artık. Öylesine geldik, kimse de bize sormadı. Çok da çabalamaya gerek yok.
  Zamanla başka bir yerde yazacağımı biliyorum. Şimdiden affet beni.
  Güzel günler görmeyeceğim, ama gerek yok. Böylesi de yeterli.
  Kendine iyi bak.

  (biterken çalıyordu : Mark Eliyahu - Endless)