-Höyt!

-Böhöyt!

-Ne yapıyorsun bakalım sanal alemin en sanal bekçisi seni?

-Nolsun işte takılıyorum. Sen gelmeyeli temiz tuttum buraları. Piksellerin üzerine toz kondurmadım.

-Aferin aferin. Bak geri geldim. Beni özleyen ender "şey"lerden birisindir herhalde. Canın olsa gelir sarılırsın bana.

-Yok lan sarılmam. İstersen sarılırım, sevgiye mi muhtaçsın?

-Değilim. Duygulardan arındım sanırım. İstemeden de olsa.

-Odun mu oldun?

-Taş?

-O da iyi. Odun ile taş arasında duygu olarak bir fark yoktur herhalde.

-Bugün güzel anlaşıyoruz baksana. İnsanlardan uzaklaştıkça sana benziyorum, onu farkettim.

-Kötü mü?

-Hayır yaşamak istediğim hayat bu sanırım. Ya da şöyle diyelim, yaşamak istemediğim bir hayatı böyle geçirmek istiyorum.

-Saçmalıyorsun.

-Değil. İntihar korkaklık olduğu kadar da, cesaret işi. Yeteri kadar cesur olanlar çekip gidebiliyor. Korkak olanlarsa kalıyor. Niye yaşamak zorunda olduğumuzu düşünen benim gibilerse uyumadan önce ağlıyor ehuah.

-Senin kafan gerçekten hasta biliyorsun değil mi?

-EUVVVET! 

-...

-Facebook'u kapattım biliyor musun? 

-Yine yıllık olağan facebook kapatma zamanın geldi herhalde. 

-Sayılır.

-Burayı kapatma da. Baksana 400 gönderi olmuş. Geçmişimiz var yani.

-Geçmişler konusunda pek acımasızım bilmiyor musun? Bak ben gidersem bu linki yapıştırıp giderim : http://fizy.com/song/ibrahim-tatlises-bir-kulunu-cok-sevdim/1ail43
-Çok acı bir link gibi duruyor yea.

-Tır oyunun oynuyordum zamanında, resmen havaya sokuyor o zaman. Falina giyip, ışıkları kapatıp şöforluk roleplay'i yapmak gibisi yok.

-İyimiş.

-İyidir.