Kardeşle yeni eve çıkmanın heyecanıyla başlayan heyecan teyakkuzu...
Öğrenci evi...
Yeni ev heyecanı...
Eski evin özlemi... 3 kişilik evimizin özlemi... Dostumun cenaze tabutuyla evden son kez çıkışı... Damlayan kanı... Bir kaç saat önce ona hayat veren damlalar...
Yeniliğin heyecanı ile başlayan gecenin ardından, bir elimde kalem, ötekinde kağıt, "Arda seni çok özledim"... Satırlar boyu. Yanaklarım yanıyor şimdi gözyaşından, yoruldum ağlamaktan. Sen yokken her bir damlası sana feda olsa ne yazar. Nelerimi kaybettim senin gidişinle, bir canım kalmış bedenimde, o da yarım. O da sana feda olsa ne yazar, sen burada yokken.
Duygularım, arzularım, isteklerim, heveslerim, sevdiklerim, sevmediklerim, her şeyim senin ruhunla göçtü adeta. Geri gelmiyor hiçbiri tamamen. Yarına uyanmak için sebebim yok. Uykumda ölmek, ne güzel olurdu...
Bundan sonrasını, bu şekilde yaşamak düşüncesiyle başa çıkamadığım anlar oluyor. Şimdiki gibi. Aldığım her nefes ağır geliyor, buz gibi. Zemheri sanki her taraf. Yine aynı çukurdayım. Dayanamadım açtım resimlerine baktım. Annenden, babandan, kızkardeşinden başka kimsenin anlamayacağı acıyı yine yaşıyorum. Paylaşamıyorum kimseyle yüzyüze, çünkü konuşacak mecalim yok.
Daha bu sabah kendimi "sağlıklı" hissetmişim uzun bir süre sonunda. Ama acın hala aynı yerde. Toz kondurmuyor üzerine, önüne bir neşe geçsin istemiyor. Anıların sımsıkı kenetlenmiş, kendilerini hatırlatmak için mücadele ediyor. Hiçbir telkin, hiçbir ilaç bunu unutturamayacak. Hafifler demişti arkadaşlarım, hayır yok öyle bir şey. Bir kıvılcım yetiyor, gerisi yangın yeri. Ölmeyi dileyecek kadar da ileri gidiyorum bazen. Çünkü kendi canıma kıyamayacak kadar korkağım, belki de beceriksiz... Allah'a yalvarıyorum canımı alması için. Yaşamamın ne kendime hayrı var, ne de başkalarına. Sen mutsuz ölmüşken, ağır geliyor gülmek. Sen ölmüşken, ağır geliyor yaşamak. Çok ağır. Kelimelerle tarif edemedim kimseye. Gözyaşlarımdan mürekkep yapsam, belki o zaman anlaşılır olur ne dersin? Komik değil di mi, tıpkı ölüm gibi. Kan gibi. Yokluğun gibi. Bunları okumuyor olman gibi.
Öğrenci evi...
Yeni ev heyecanı...
Eski evin özlemi... 3 kişilik evimizin özlemi... Dostumun cenaze tabutuyla evden son kez çıkışı... Damlayan kanı... Bir kaç saat önce ona hayat veren damlalar...
Yeniliğin heyecanı ile başlayan gecenin ardından, bir elimde kalem, ötekinde kağıt, "Arda seni çok özledim"... Satırlar boyu. Yanaklarım yanıyor şimdi gözyaşından, yoruldum ağlamaktan. Sen yokken her bir damlası sana feda olsa ne yazar. Nelerimi kaybettim senin gidişinle, bir canım kalmış bedenimde, o da yarım. O da sana feda olsa ne yazar, sen burada yokken.
Duygularım, arzularım, isteklerim, heveslerim, sevdiklerim, sevmediklerim, her şeyim senin ruhunla göçtü adeta. Geri gelmiyor hiçbiri tamamen. Yarına uyanmak için sebebim yok. Uykumda ölmek, ne güzel olurdu...
Bundan sonrasını, bu şekilde yaşamak düşüncesiyle başa çıkamadığım anlar oluyor. Şimdiki gibi. Aldığım her nefes ağır geliyor, buz gibi. Zemheri sanki her taraf. Yine aynı çukurdayım. Dayanamadım açtım resimlerine baktım. Annenden, babandan, kızkardeşinden başka kimsenin anlamayacağı acıyı yine yaşıyorum. Paylaşamıyorum kimseyle yüzyüze, çünkü konuşacak mecalim yok.
Daha bu sabah kendimi "sağlıklı" hissetmişim uzun bir süre sonunda. Ama acın hala aynı yerde. Toz kondurmuyor üzerine, önüne bir neşe geçsin istemiyor. Anıların sımsıkı kenetlenmiş, kendilerini hatırlatmak için mücadele ediyor. Hiçbir telkin, hiçbir ilaç bunu unutturamayacak. Hafifler demişti arkadaşlarım, hayır yok öyle bir şey. Bir kıvılcım yetiyor, gerisi yangın yeri. Ölmeyi dileyecek kadar da ileri gidiyorum bazen. Çünkü kendi canıma kıyamayacak kadar korkağım, belki de beceriksiz... Allah'a yalvarıyorum canımı alması için. Yaşamamın ne kendime hayrı var, ne de başkalarına. Sen mutsuz ölmüşken, ağır geliyor gülmek. Sen ölmüşken, ağır geliyor yaşamak. Çok ağır. Kelimelerle tarif edemedim kimseye. Gözyaşlarımdan mürekkep yapsam, belki o zaman anlaşılır olur ne dersin? Komik değil di mi, tıpkı ölüm gibi. Kan gibi. Yokluğun gibi. Bunları okumuyor olman gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder