Ramazan Bayramı münasebeti ile ara verdiğim ve geleceğimin olmadığı blog sayfama geri dönüyorum efendim. Bugün, uzun zamandır yapmadığım bir şeyi yaptım : Kendi başıma dışarı çıktım /alkışlar/ Tamam tamam, abartmaya gerek yok. Ama dışarı çıkmak da nasıl çıkmak, sadece Dı Gıreyt Maestırs şeysine gittim ve geldim. Daha "ne" olduğunu bile bilmiyorum o "şey"in, Google yapamayacağım kusura bakmayın. Müze demek olmaz herhalde...

  Zihnimin ve hayatımın ufuklarını zorladığım böyle bir güne, Michelangelo, Raphael ve Leonardo'nun da yardım etmiş olması daha da güzel hissettiriyor insana. Zaten büyük sanatçı dediğin , kendisinden sonraki çağları ve insanları etkileyebilen sanatçı değil midir? ( NOT :  "Evet öyledir" demeyenler ile herhangi bir tartışmaya girmeyeceğim.) (Buldum lan! "Sergi" denir buna. Kafam nerede benim...)

  Bu arada gözüm telefonuma ilişti ve yeniden başladığını gördüm. Ben bakmıyorken acaba daha neler oluyor dünyada ehuah.

  Serginin en çok beğendiğimi kısmı, aslında sergide görmediğim şeylerdi. Nasıl mı? Michelangelo'nun Sistine Şapeli'nin tavanını süsleyen devasa resmini ve Pieta'sını Vatikan'da görmüştüm mesela. Kendi kendime salakça gurura kapıldım : "Ben bunları görmüştüm! HIH!". Sonra aklım başıma geldi, gördüysem, babamın parası ile gördüm. Başka bir şey ile değil. Sadece kendime bile olsa böbürlenmenin ne anlamı vardı sanki? Bunun dışında bir de şu tip insanlar vardır : Sizin bildiğiniz şeyi , sizden daha önce öğrenmiş olmanın bir üstünlük olduğuna inananlar. İnsan beyninin, kendi vasıfsızlığına ithafen, kendine vasıf arama işlemi olarak görüyorum ben bunu. Sergi ile de alakasını göremiyorum ve buraya nasıl geldiğimi sorgulamamak üzere bir sonraki paragrafa geçiyorum.

  İşte Leonardo'nun çizimleri, hoş - güzel bilgiler, interaktif bir kaç ekran. Leonardo'nun tasarımlarından yola çıkılarak yapılmış küçük minyatürler de sergi alanın orta noktasını dolduran "şey"lerdendi. Üzerinde uğraşıldığı  belli olan bu küçük makinelere bakıp da: "Bazen de iyi saçmalamış" dediğim oldu. Mesela başka gemilere "kafa atmak" üzere tasarlanmış gemi vardı. Görünce "Bazen iyi saçmalamış" dedim. Bakın, demiştim size, dedim diye.

   İki "kültür" dostumun müsait olmamasından dolayı yalnız gittiğim sergiye, bu yazıyı okuyan herhangi birinin, yanında ona aşkını itiraf etmemiş birisiyle gitmesi ve yüreklerde yepyeni filizlerin yeşermesi dileği ile...

 

  (Leonardo, Michalengelo ve Raphael'e bu şekilde rahat hitap etmemin sebebi karakterimdir. Ben çok samimi adamım (yalan). Sonuçta onlar da biliyor onlara saygısızlık etmediğimi ehuhae)